Moskwa – „Więc umrzyj dla świata by narodzić się na nowo, bez defektów”

Zginąć w oczyszczających płomieniach, zmienić się w garść popiołu i narodzić na nowo. Piękniejszy. Mądrzejszy. Doskonalszy.

Jednostajny bulgot i mdlący smród lejącej się z kanistra benzyny. Drżące dłonie sięgające po leżące opodal zapałki. Trzask. Cicha eksplozja.

Bogowie, jak boli. Musi boleć. Przez cierpienie ku gwiazdom. Teraz. W niebo.

Ludzka pochodnia odrywa się od mostu i z głośnym sykiem ginie w nurcie rzeki. Pozostają tylko coraz mniejsze koła na powierzchni wody i szybko rozwiewający się kłąb pary.

Budzi się w innym miejscu. W innym czasie.

Koszmarnie chuda, szeroko uśmiechnięta kobieta gładzi go delikatnie po zwęglonym policzku.

- Nie doczytałeś Feliksie, nie doczytałeś…