O świcie

Artylerzyści kończyli ustawiać działa na porośniętych świeżą trawą wzgórzach. Kawalerzyści, już w siodłach, sprawdzali, czy szable lekko wychodzą z pochew. Piechociarze osadzali bagnety na lufach karabinów.

Wszyscy zerkali co chwila na stojącego opodal oficera.

Ten zaś obserwował leżącą w niewielkiej dolinie, małą i uśpioną w tej chwili indiańską wioskę.

Wreszcie obejrzał się i stwierdziwszy, że przygotowania dobiegły końca, i że wszystko dopięte jest na ostatni guzik (był to guzik przy mundurowej kurtce szeregowego Johnsona) uniósł w górę rękę. Czekał na wschód słońca.

Słońce wzeszło.

Ręka oficera opadła. Zaskwierczały lonty. Huknął pierwszy strzał.

Rozpoczął się żmudny proces budowania zrębów prawdziwej demokracji.