Miachał sączy… [dialog przed telewizorem]

Siedzimy…

Sączymy…

Bimber od starego Nowakowskiego. Wyjątkowo podły bimber. Brązowawy taki i dziwnie czemuś mętny, a do tego ohydny w smaku. Ale trudno, trzeba przecież wspomagać małych, lokalnych przedsiębiorców.

Siedzimy przeto i sączymy.

Słuchamy KSU [oczywiście, że starych płyt] i gapimy się w telewizor. Bo gdzie niby mamy patrzeć? Na siebie? Ile można? Telewizor wyciszony, żeby nie zagłuszał Siczki, ale przecież chodzi tylko o to, żeby było na czym wzrok zawiesić.

Akurat pokazują jakiś mecz. To prowokuje.

- To żeś, kurwa, meczyk przejebał… Pięć do koła… - zagaja Michał.

Michał właściwie nie przeklina. Chyba, że rozmawia o sporcie. Zresztą, może to przez ten bimber.

- Jaki meczyk?

- No w zeszłą sobotę!

- Ale jak to: żeś przejebał? Nie sam w końcu grałem!

- Na boisku byłeś…

- Ale przecież do własnej bramki nie strzelałem!

- No i?

- W sumie…

Polewam. Pijemy. Wstrząsamy się.

Biorę pilota i zmieniam kanał. Pokazują kościół. Duży i bogaty. Przed ołtarzem leży krzyżem jakiś koleś w gajerku. To prowokuje.

- To żeś, kurwa, prezydenta wybrał… - zagajam.

Ja w zasadzie nie przeklinam. Chyba, że rozmawiam o polityce. Zresztą, może to przez ten bimber.

- Jakiego prezydenta?

- No tego – kiwam głową w stronę telewizora.

- Ale jak to: żeś wybrał? Nie sam wybierałem!

- Na wyborach byłeś…

- Ale przecież na niego nie głosowałem!

- No i?

- W sumie…

Polewa. Pijemy. Wstrząsamy się.

Michał sięga po pilota. Wyłącza telewizor.

W końcu jesteśmy kumplami. Nie będziemy się kłócić o pierdoły. A coś łatwo dajemy się dzisiaj sprowokować.

Może to przez ten bimber?