Walentynkowo

Rozmawialiśmy o kobietach…

- Elżbieta mnie kocha – wyznał uradowany Jeremiasz.

- Nie Jeremiaszu – odpowiedział stary Dionizy.

- Jak to nie? – Oburzył się Jeremiasz. – Przecież sama mi to powiedziała.

Stary Dionizy westchnął.

- Ona kocha, ale nie ciebie. Ona kocha faceta, w którego być może się zmienisz po kilku latach jej starań.

- Jak to: „być może się zmienisz”?

- Prawdopodobieństwo, że uda ci się choć odrobinę zbliżyć do jej wymarzonego ideału jest tak znikome, że praktycznie równe zeru.

- I co wtedy?

- Wtedy ona zapyta: „Gdzie, ach gdzie, podział się ten cudowny Jeremiasz, którego pokochałam wiele lat temu?”

- To znaczy, że zatęskni za mną takim, jakim jestem teraz?

Stary Dionizy westchnął po raz wtóry.

- Nie zrozumiałeś Jeremiaszu.

Przez chwilę wszyscy rozważaliśmy słowa Dionizego.

- Ale ja nie chcę się zmieniać! – Oznajmił Jeremiasz po męsku. Płaczliwie i z rezygnacją.

- Wiem. Nikt nie chce. Ale to niczego nie zmienia.

Zapadła cisza. Długa. Męcząca. Prawie duszna. Wreszcie Albin nie wytrzymał:

- Oglądaliście wczorajszy mecz?