Finał

Świat skończył się z wielkim dupnięciem. Dupnięciem takim, że klękajcie narody. Chociaż oczywiście, nie było już narodów, które mogłyby klęknąć. Niczego już nie było. Tylko olbrzymia chmura pyłu i kamieni. Owszem, całkiem sporych kamieni, czasami nawet większych niż niejedna planeta lub księżyc, ale jednak tylko kamieni.

Było trochę kosmicznych wirów. Kosmiczny wiatr, niejako przy okazji, zmiótł kilka asteroidów i wreszcie…

W kosmicznej pustce zapanowała kosmiczna cisza.

No, prawie cisza. W obecnych jeszcze przez chwilę tu i ówdzie resztkach atmosfery pobrzmiewały echa ostrej, rockowej muzyki.

I mocno schrypnięty, zacinający się lekko męski głos, krzyczący:

„…ńca świata i o jeden dzień dłużej!”