Michał sączy… [fantastyka]

Siedzimy…

Sączymy…

PKP ledwo przędzie, a u nas – proszę bardzo – kolejka za kolejką.

Rozmawiamy…

- Czytałeś już ten najnowszy bestseller ‘Wydawnictwa’?

- Czytałem.

- I jak?

- Nijak. Dziwię się, że to w ogóle wydali.

- Dlaczego? Przecież to zajebista książka!

- Ale to zwykła obyczajówka. A oni zawsze wydawali fantastykę.

- No i co?

- No i to, że w tej książce nie ma ani grama fantastyki!

- A trzeci rozdział?

- Ten w którym przygnieciony bezmiarem cierpienia bohater przez całą noc łazi po mieście?

- Właśnie!

- No łazi. Spotyka różnych ludzi. Rozmawia z nimi. Ma przemyślenia.

- I?

- I już. Tyle.

- Ale pomyśl chwilę. Całe miasto obszedł.

- I to nawet ze dwa razy.

- No właśnie! I autor to szczegółowo opisał.

- Nawet bardzo szczegółowo.

- Tak jest. I wędrował tak, wędrował, patrzył dokoła, podziwiał. I ani razu, nawet na chwilę, nawet gdzieś w tle, w jego polu widzenia nie pojawił się żaden kościół.