Człowiek śpi, a tu nagle...

 (Tekst oparty na motywach wiersza Jana Brzechwy. Dość luźno oparty.)

- Ledwo biję – jęknęło Serce. – Co On sobie wyobraża? Czwarty krzyżyk na karku! Trzydzieści kilo nadwagi! I tańców mu się zachciało! Mózg, nie mogłeś go powstrzymać?

- Próbowałem. Ale kiedy pojawiła się ta brzydula w czerwonej sukience, przestał mnie słuchać.

- Nie była taka brzydka – dobiegło gdzieś z dołu.

- Dla ciebie wszystkie są ładne – prychnęło zdegustowane Serce. – Szczególnie po czwartym drinku. Dobrze, że wyszła z tym podobnym do Ibisza. Zresztą, i tak nie dałobym rady natłoczyć dość krwi…

- Z jakim podobnym do Ibisza? – zdziwił się Mózg. – To BYŁ Ibisz!

- Gadasz! Ibisz jest młodszy. I przystojniejszy.

- Chyba w telewizorze. Na żywo wygląda, jak wygląda. Żołądek, a co u ciebie?

- Nawet nie pytaj – sapnął Żołądek. – Żarł jak prosię. Pił co popadło. Koszmar. Wątroba, dasz radę?

Wątroba milczała zmarszczona.

- Czuję się strasznie pełen – poskarżył się Pęcherz, ale nikt go nie słuchał. Wszyscy martwili się Wątrobą.

- Nawet nie ma siły odpowiedzieć, bidulka – Serce pełne było współczucia. Jak to ono. – Dobrze chociaż, że facet bierze te tabletki na odbudowę…

- No! – przerwał mu Żołądek. – Świetnie. Przyklejają mi się do ścianek i tak już zostają. A On głupi myśli, że jak się nałyka jakiegoś badziewia, to mu wszystko wolno. Mózg, to zdaje się twoja działka?

- No wiesz, staram się jak mogę – Mózg wyraźnie się zmieszał. – Ale czasami tak trudno do niego dotrzeć. Siła reklamy…

- Płuca, a co z wami? – spytał zmieniając temat.

- U mnie jak cię mogę – wychrypiało Prawe Płuco – ale Lewe ledwie dyszy. Nie wiecie co on palił?

- „Biełamorkanały” – Mózg był zorientowany. – Tanio kupił. Od Ruskich.

- Strasznie mnie ciśnie – marudził Pęcherz.

- „Jacka Danielsa” chyba też miał od Ruskich – stwierdził Żołądek. – Jakiś ohydny bimber podbarwiony bejcą. I do tego popijał „Red Bullem”.

- Koneser – prychnęły Nerki. – Dlatego odleciał przed północą.

- A sałatka była nieświeża – kontynuował Żołądek. – Bigosowi też mógł się najpierw przyjrzeć. Nie dziwota, że nie wytrzymałem.

- Ale mogłeś chociaż zaczekać aż dobiegnie do łazienki – Mózg pozwolił sobie na małą uszczypliwość.

- Już mi lepiej – stwierdził Pęcherz. – Dziękuję.

- No masz, następny. Chociaż… - Mózg zastanowił się przez chwilę. – I tak śpi między klozetem a wanną. A po popisach Żołądka i tak nikt nie zwróci, hehe, uwagi.

- Ty nie bądź taki dowcipny – zdenerwował się Żołądek. – Trzeba Go było zatrzymać w domu. Sylwestra się zachciało, cholera! A ja jeszcze nie odpocząłem po świętach.

- Dobra, dobra, nie żołądkuj się tak – powiedział Mózg pojednawczo, choć nieco może złośliwie. – Nie powiedziałem wam jeszcze najlepszego.

Zamilkł na chwilę, budując napięcie. Skutecznie. Wszyscy zamilkli i czekali na owo najlepsze.

- Wiecie, On wczoraj podpisał papiery. Gdyby coś mu się stało, zgodził się, żeby nas użyto do przeszczepów!

Roześmiała się nawet Wątroba.

Tekst był opublikowany w SFFiH 6 {68) 2011